حرف هایم سیاسی است...اما...!

 امروز چهارم اردیبهشت... به یاد اوس عبدالحسین...
دو سال پیش بود که ساحل دجله غوغا شد...
همان روز که دلم خودش را به گرفتگی زده بود...
چهارم اردیبهشت 90...
می گفتند: "امروز پیکر پاک سردار رشید اسلام  شهید عبدالحسین برونسی در شرق دجله پیدا شد..."

میلش دگر به هیچ بهشتی نمی کشد،هر کس نشسته کنج بهشت مزارتان...
همه آنهایی که سالها دلشان را در میان واژه های گرم و زیبای خاک های نرم کوشک به نسیم نفس حق شهید برونسی سپرده بودند این لحظات عاشقانه را می فهمند...
اوس عبدالحسین آمد چون تکلیفش آمدن در آنجا و در آن لحظه بود...نه یک لحظه دیرتر و نه یک لحظه زودتر...
حتی پیکر معطرش هم تکلیف را می فهمد....همان که خدایش می خواهد...
گاهی تکلیف آمدن است گاهی نیامدن....

گاهی تکلیف گریستن است گاهی خندیدن....

گاهی آرام گاهی مواج...
و در این میان تکلیف مداران شهید خواهند شد....
ایکاش حالا که همه می آیند!!!!! احساس تکلیف کنند و بیایند...
نه، احساس تکلیف نه....ایکاش تکلیف را بفهمند و بیایند...ایکاش جهاد را بفهمند و بیایند...ایکاش شهادت را بفهمند و بیایند....
نمی دانم چه شد حالا که دلم از این اوضاع گرفته است از اینکه مولایم سید علی می گوید تقوا پیشه کنید، اما... از اینکه سیاستمان بوی شهید نمی دهد....نمی دانم چرا خواستم این جمله ی تکراری و ساده و عامیانه که شاید دیگر میان این همه حرف های همایشی و نمایشی و با کلاس! دیده نمی شود را تکرار کنم که :

"ایکاش تکلیف مداری را از شهدا می آموختیم"

پی نوشت ها:

پی نوشت اول:
سلام...باز هم پوزش بابت تاخیر...ممنون از احوال پرسی های شما... توی این ایام دعا گو بودیم...

پی نوشت دوم:  

یاس...چادر...کوچه...دیوار...گذشت و حالا: ام البنین...عباس...خانه علی....

پی نوشت سوم: 

من به شهیدان رای خواهم داد!

"دعاکنید برای ما"